2 juni

Het zit er al weer op. Tjonge, al die maanden voor 2x3 kwartier fun. Maar wat voor een fun. Bijzonder blij dat we 2x mochten. Donderdag speelden we de voorstelling voor het eerst. Zonder try-outs en met wel heel erg weinig feedback, op datgene wat we hadden gemaakt. En ook nog eens met maar heel erg weinig tijd voor een fatsoenlijke voorbereiding in het theater zelf. Geen soundcheck, geen doorloop met de technische ploeg, tja, een festival hè. Maar het ging er allemaal uitermate professioneel aan toe. Veel kundige jongens in het zwart, die het geluid en licht binnen de kortste keren op de rails hadden en dan is het gaan. Donderdag was het aftasten, ook wennen aan de in-en uitloop van publiek, wat er blijkbaar bij hoort. Eigenlijk een try-out of iets meer cachet, de generale. Ons 3e nummer is rock and roll en daar was de techniek niet op voorbereid. Waarschijnlijk hebben de reizigers op het Centraal Station er ook van kunnen mee genieten. Ik zag mensen verschrikt de handen op hun oren leggen en voor velen was het het moment, maar weer eens een tentje verder te kijken. Bekenden in het publiek waren hierdoor gegeneerd, maar ik moest er zelf alleen maar om lachen en vond het juist wel stoer. het publiek was geschift en hetgeen wat bleef zitten, had lol en deed leuk mee. Voor een eerste keer, vanuit het niets was ik tevreden. Backstage hebben wij ons uitermate professioneel gedragen. Jasper, onze geluidsman, kwam trots vertellen dat hij samen had geplast met Boudewijn. Broer Daafit sprak Wieteke van Dort aan met Titia Konijn en ik genoot iets te zichtbaar van mijn kleedkamer vlak naast die van Ernst Jansz. (de enorme loze ruimte ertussen werd genegeerd) En nadat ik hem mijn cd'tje had overhandigd, waren wij officieel collega's en knikte hij in het voorbij lopen vriendelijk naar me.

Zondag mochten we nog een keer. Beiden waren we zeer ontspannen en ik voelde niets van nervositeit. Dat baarde me zorgen, want een bepaalde spanning is wel nodig voor de concentratie. Een aantal kleine dingentje hadden we aangepast en nu was er ook nog even wat tijd voor een kleine soundcheck. Exact om 2 uur waren we vertrokken en de liedjes liepen als een tierelier. Tussendoor fijn de zaal in, om wat met het publiek te lullen. Veel bekende lieve mensen in de zaal, het zat sowieso lekker vol. Indo achter-oom Bob op de eerste rij, werd onze gimmick. En dan is het zo doodzonde dat het na 3 kwartier al weer is afgelopen. De reacties na afloop waren oprecht enthousiast. Verwondering, verbazing dat het blijkbaar toch nog steeds kan groeien. Met dank, natuurlijk heel veel dank aan de extra dimensie, een muzikant. Dat het dan ook nog eens een topmuzikant is en mijn broer, dat maakt het feestje compleet. Alle reden om nog geen dikke punt achter het hele cabaret gebeuren te zetten.

En daarna nog een hele dag over, om met de trouwe vrienden de Pasar af te struinen. En eten, vooral heeeel erg lekker eten. Tja en over die kotsende mevrouw, vlak onder het grote plakkaat 'Beste restaurant Pasar Malam Besar 2007', kom ik vast nog wel een keertje terug.

 

28 mei

Nog 1 oefensessie en nog 1 nachtje slapen en dan is het zover. De première van 'Nasigoreng in blik'. Hard, hard aan gewerkt. Ik vooral in mijn hoofd er maanden mee bezig geweest en broer Daafit werd de laatste weken thuis de man die op zondag de vegetarische burgers zat aan te snijden. Prachtig werk heeft hij geleverd! En vervolgens spelen we zondag meteen al weer de laatste voorstelling. Gelukkig is er genoeg materiaal voor het begin van een nieuwe voorstelling in de theaters voor het gewone publiek. Ben benieuwd hoe het gaat vallen. Hebben we straks een zaal vol met enthousiast publiek, of zitten er 15 mensen verspeid over de zaal, even snel op een rustige plek, het zoveelste hapje weg te werken. het maakt ons niet zoveel uit, doel was om een goede voorstelling te maken en we zijn zelf tevreden. Vriendjes en familie zullen er zijn, dus laat het maar gebeuren!

En dan met trots... m'n eerste echte cd. Opgenomen in Daafit's steeds professioneel wordende studio. De cd bevat 5 van de in totaal 8 nummers. Kijk hier om hem te bestellen.

2 mei

Verder niet, maar alles staat in het teken van de voorstelling. En vandaag kwam officieel het programma uit van de Pasar Malam. Wij staan op 29 mei om 19:00 uur en 1 juni om 14:00 uur in het Bintang Theater. Zondag 1 juni is leuk, omdat het een zondag is, laat de kinderen vooral thuis. En 29 mei is leuk, het optreden voor ons is het krontjongorkest Rayuan Samud'ra met speciale gast Ernst Jansz. Kijk, verder helemaal niets gedaan met het woordje met. Geen overdreven hoofdletters, geen hysterische accenten. Geen flauwe grappen over mijn voorprogramma, of het moeten delen van een kleedkamer. Nee, met serieuze blik staren wij naar de horizon, waar de deadline gloort. Download het programma hier en voor nog meer info klik hier. Hieronder een klein deel uit het programma... verder niet, behalve dat het in blik is. En er is een nieuw gastenboek aangemaakt. Be the first!

29 apri

De banden met AH zijn altijd warm geweest. Overigens ook met Jumbo, Super de Boer en C1000, tis een beetje hoe het zo uitkomt, waar de koopjes zijn en wie de lekkere dingen heeft. Maar Albert Heijn heeft het net een beetje meer. Hartstochtelijk heb ik um ooit eens bezongen en nu doet de supermarktketen iets voor mij terug. Ze gooien er een fijne aanbieding in, als fikse PR-stunt zo vlak voor mijn nieuwe voorstelling! Koop het! (ook al is het niet te vreten)

 

21 apri

Trouw, ik ben haar rete-trouw en dat zal ik altijd blijven. En het wereldwijf Brigitte Kaandorp was eindelijk weer eens in de Achterhoek, ook al ben ik niet te beroerd haar buiten het vertrouwde gebied te gaan bekijken. Stiekem vond ik haar vorige show niet goed, maar hard op zal ik dat nooit zeggen. Want hoor ik na afloop iemand haar in de foyer met de grond gelijk maken, dan vliegen er grote glazen rode wijn over keurige, liefst witte C&A pakjes en wil er nog wel eens iemand half gewurgd op de grond liggen. Vrienden, familie en collega's weten ondertussen ook, dat als zij mee mogen, zij hun woorden zorgvuldig moeten kiezen, bij de evaluatie.

Dat is juist het leuke aan Kaandorp, het schommelt nog wel eens in kwaliteit. Kromme tenen, soms, maar een show later slaat ze weer genadeloos toe. Dat is deze keer met 'Zó' ook weer eens fijn het geval. Lekker weer in haar eentje, proberen structuur en regelmaat toe te brengen, dat even lijkt te lukken, maar uiteindelijk weer uitloopt op een complete chaos, godzijdank, stel je voor! En met 2 meer dan ontroerende liedjes, 1 voor Bert Klunder en 1 voor haar dochter, is het wat mij betreft meer dan een perfecte show (op iets met een raar aapje na, dan).

Toen ik haar voor de eerste keer live zag, dat was in de Kleine Komedie, wist ik het, dit wil ik ook. Ik schreef haar een brief, dat deed je toen nog, met de vraag of ik met haar mee mocht op tour, haar tas dragen enzo. Zo kon ik het vak leren. Ze schreef een lieve, zeer slordige brief terug. Als ik cabaret wou maken, dan was dit niet de weg, ik moest het gewoon gaan doen! Jaren later, reken zelf maar uit, heb ik haar advies maar eens opgevolgd. En ai, de Kleine Komedie, ik was zó dicht bij, alleen gooiden een stel botte eilandbewoners roet in het eten.

Zie de foto... God, wat was die camera een miskoop bij die aardige meneer van de mobiele winkel. De geposeerde foto's en landschappen doen het goed, maar waar ik het ding voor wou hebben, stiekem fotograferen in het theater en tijdens concerten... Flut. Maar nogmaals, zie de foto. Heel goed kijken en dan zie je dat ze op een piano van mijn beneden buurman speelt. Dat is dan toch geinig!

10 april

'Incubatie-tijd', zo noemde een deskundig iets het ooit eens. Het lijken maanden van niets doen, wetende dat er toch iets moet gebeuren. Er moet een voorstelling geschreven worden en de datum staat al vast, maar er lijkt niets te gebeuren. Veel apatisch op de bank zitten, maar vooral niets doen, tenminste daar lijkt het op. Om me heen steeds maar weer die vraag; "hoe gaat het?" of nog erger "schiet het al een beetje op?". Alles verzinnen om het maar uit te kunnen stellen. Wat is tv kijken dan ineens weer fijn. Veel op visite, ach ja, gezellig blijven mee-eten. Zelfs liever het huis schoonmaken (jahaa, ik heb ondertussen wat verbaasde blikken gehad). Maar ondertussen broeit het als een bezetene. Gedachten zijn te chaotisch, om het met iemand te kunnen delen. En dan plots, dan is het er. Schrijven, schrijven, schrijven. Broertje gaat er ook maar eens goed voor zitten en in een mum van tijd hebben we zomaar een paar prachtige liedjes, tenminste dat vinden we zelf. Dus het komt uiteindelijk allemaal goed. Rondom de voorstelling voor de Pasar Malam wordt er ook een heuse cd uitgebracht, dus rete-stoer sta ik ook nog eens in de prachtige studio van Daaf in te zingen. Tis al weer te lang geleden. Mijn god, wat heb ik een zin om weer dat podium op te klimmen!