Traditioneel heb ik mij ook dit jaar weer over laten halen om mee te gaan naar de Queensnight, een groot feest op 29 april. In de schouwburg van Winterswijk is in iedere zaal wat anders te beleven. Grote en kleine bands. Maar één ding hebben ze gemeen, ze spelen allemaal muziek van anderen. In de grote feestzaal stond een Rolling Stones imitatie bandje. Zet er een aantal lekkere kerels neer en met muziek, noot voor noot en woord voor woord uitgeschreven door wereldmuzikanten, is succes verzekerd. Zo gemakkelijk en zo saai! Maar ja, anders krijg je de tent echt niet vol. Koninginnedag zelf koos ik voor een alternatief festival, waar frisse, jonge bands speelden, met veelal eigen nummers. Spreekt mij veel meer aan. Respect, ook al rammelt het af en toe aan alle kanten. Ik had ook thuis kunnen blijven en kijken naar de Joop van den Ende shit die onze majesteit over haar heen kreeg gestort. Zit er dan helemaal niets anders tussen het spijkerpoepen en van den Ende zijn circus?

Een zak vol met geld en je kunt alles maken. Imponeren en de grootste zijn. En uiteindelijk is dit ook wat de massa wil. Dus laat Joop het Beatrix Theater bouwen, om het maar even in de oranje sfeer te houden. Zet daar uiteindelijk twee maal zoveel stoelen in, dan het theater eigenlijk aan kan, zodat hij in korte tijd weer genoeg verdient, om daar een heleboel andere rotzooi mee te maken. En er straks het prachtige theater Nieuwe de la Mar ook nog eens mee te gaan vergallen. Vervolgens laat Joop weer nieuwe ideeën overvliegen vanuit Amerika en barsten wij allemaal in tranen uit, als de musicalster uiterst serieus de Abba hit op z'n hollands inzet “ Chiquitita heb je vehèrdriehiet?”. Kopie op kopie op kopie.

Kijk, zo gaat het in cabaretland niet. Nog niet. Met een cover-cabaretshow, zou ik een geweldige, bij voorbaat zeer succesvolle voorstelling in elkaar kunnen zetten. Partycentrum Waselink, van Jeroen van Merwijk ga ik dan zingen. Ik kom er vandaan, dus kan dat ook nog eens heel overtuigend brengen. Van Brigitte Kaandorp zou ik de aanbrand-act willen coveren. ‘De wat?' Ja, van heel lang geleden. En vorige week zag ik Kees Torn nog. Die liet op geniale wijze, in 3 te lange monologen, het publiek ervaren, wat hij altijd bij een collega cabaretier ervoer. Lijkt me ook leuk om te doen. En wat gecombineerd jatwerk van gele vla acts van de Bloeiende Maagden en Waardenberg en de Jong. Een prachtige cover van Harrie jekkers zal ook niet missen. Maar daar waar hij zij zingt, zing ik natuurlijk hij. En met een klein jaartje Montignac, zal de blauwe jurk van Nathalie Baartman mij ook heel goed staan. Maar goed, dat mag dan allemaal weer niet.

Toch zal het niet meer zo lang duren voordat dit geaccepteerd wordt. De eerste stappen door de a-creatieve-commercie-fabriek in de cabaretwereld zijn gezet. John de Mol koopt Jack Spijkerman. Het was voor mij even fiks slikken. Ik dacht terug aan de enige Kopspijkersact die mij echt heeft weten te shockeren. De persiflage van John de Mol, waarbij de programmamakers, waarmee hij sprak, zich één voor één ophingen.

De Mol koopt alle kroonjuweeltjes weg bij de bestaande zenders, et voila, zo heb je Tien. Tja, zo kan ik het ook… ehm, als het in de zorg iets beter zou betalen.

Meer columns