Roomse Herrie

Het leek afgelopen zondag of ik in het radiospelletje 'de Facelift' van Frits Spits zat. Roomse Herrie is het popboek, dat is uitgekomen rondom vele bandjes die ooit in Groenlo en Lichtenvoorde bestonden (twee naburige dorpen). Om dat te vieren was er een grote reünie georganiseerd met vele bandjes uit dat boek. En het werd me een feestelijke dag.

Bij binnenkomst de echte rammelende rock and roll, muziek die ik alleen maar van de foto's ken. Zo jong, ik voelde me nog zo jong! Daarna de jaren 70, folkie tot in den treuren. Deze muziek hoorde ik liggend in mijn bedje, af en toe boven aan de trap roepend, of het ietsjes zachter mocht aangezien ik de volgende dag toch echt weer op school werd verwacht. En daarna hetgene waar ik mij al weken op verheugde 'What's Going On'. Een heerlijke funk band, die in de jaren 80 furore maakte in Lichtenvoorde en toch wel op behoorlijke fietsafstand daarbuiten. Als jong meisje belandde ik ooit per ongeluk eens in het kippenhok, waar zij oefenden. Ik zat stilletjes in een hoekje en raakte op slag verliefd op de wat dromerige maar o zo begaafde toetsenist. Had ik het toen al maar geweten… Jaren later werd ik door zijn vrouw (!) aan hem gekoppeld. Zij was mijn collega en had een muzikale act nodig voor een jubilerende nog weer andere collega. Mijn kalvergevoelens heb ik eerlijk aan beiden opgebiecht en zo werden wij een muzikaal duo, voor alle interne feestjes en partijen. En nu weer eenmalig terug in de oude bezetting. Nog even strak als altijd. Een rijtje blazers erbij en het was een wereldact geweest.

Ach en zo tegen de avond had ik mijn hoogtepunt wel bereikt en werd het tijd om wat te snacken. Ik belandde bij wat ouwe hippies aan tafel, waar een klein zilveren doosje werd doorgegeven. Zelf geteelde wiet en als brave burger kreeg ik het toch wel wat benauwd. Niet dat ik nooit een jointje heb gerookt (en daar vervolgens van over mijn nek ging), maar bang om als medeplichtig de tent te worden uitgezet. Maar na 5 minuten kwam ik tot de conclusie dat ik nog steeds niets anders rook dan een enorme frituurwalm en bekende de Neils dat het ook wel erg oude stuff was. Maar goed, het ging toch om het idee.

En toen de nietszeggende jaren 90. Zo'n ‘laten we de Dijk immiteren, misschien scoren we dan ook een hit' bandje. Zelf dan ook maar nietzeggen, aangezien ik de enige leek in een bomvolle dampende zaal. Met teksten als: “Twee fraai gevormde oren... Staan in de perfecte hoek... Alleen maar om te horen... Wat ze in je woorden zoekt.” en een doorkomende verstandskies voelde ik een behoorlijke vorm van agressie in me naar boven komen. Een agressie die ik bij de afsluiter van de dag, de jaren 00, behoorlijk had kunnen botvieren. Maar ja, om me nu te laten crowdsurfen door een energiek, hippe menigte? Lijkt me heerlijk, maar ik vrees de dagen, nee de jaren, of eigenlijk mijn leven daarna... de filmpjes op Youtube.