PUNT TIEVIE

“Het valt mij op, dat het in jouw columns veel over seks gaat”, verbeeld ik het me nu, of hoor ik toch wat vermanends in de stem van de webmaster van het digitale cabaretblaadje? We ontmoeten elkaar voor het eerst live, na een optreden van mij. “In jouw voorstelling valt het reuze mee”, concludeert hij. ‘Tja', is mijn kort maar krachtige verweer. Met een goede vriendin heb ik het er na afloop nog even over. Hoe zou het toch komen? Eigenlijk heeft het ook wel wat geinigs, daarover aangesproken worden door iemand waar ik driekwart generatie mee verschil. Misschien heeft het wel iets gênants, want natuurlijk ik besef me steeds meer, ik ben een ietwat oudere vrouw in de cabaretwereld. Dat is net zoiets, als dat je niet wil weten dat jouw ouders het doen, of ooit gedaan hebben. Oké, één keer dan, om jouw te verwekken. En vooruit, die tweede keer, zien we ook nog door de vingers, want jouw broer is je ook wel lief. Maar daarna toch echt niet meer. Maar goed, op verzoek eens een column waarin geen seks te sprake komt, eens kijken of dat gaat lukken. Wat dat betreft zijn er ook andere onderwerpen die een stuk geëngageerder kunnen zijn.

Laten we het eens hebben over Tuvalu. Dat is een heel klein eilandstaatje in de Stille Oceaan. En Tuvalu was tot voor kort het op één na armste land van de wereld. Tot dat het internet zijn intrede deed. Hier in Nederland, bouwden wij massaal onze eigen websites en ik vond het dan ook stoer, dat ik achter mijn eigen naam, voor een behoorlijk bedrag, punt nl kon zetten. Iedere Tuvalees, die een eigen website begint, kan daar punt tv achter zetten. Maar ja, Tuvalu was een arm land, dus er waren maar weinig inwoners met een PC, laat staan met een eigen site. Dus de regering van Tuvalu is slim geweest en heeft zijn punten tv's verkocht aan de rest van de wereld. Zo kan ik voor een luttele 90 euro per jaar sharonsimon.tv heten, als ik dat naast .nl zou willen. Voor dat geld steun ik dan ook nog een zeer goed doel. De punt tv heeft Tuvalu verkocht voor 50 miljoen euro. Ik ga er maar van uit dat dit geld eerlijk wordt verdeeld onder de ruim 10.000 inwoners. Dat is, uit het blote hoofd gerekend een mooie 5000 euro per inwoner. En voor iemand wonend in een arm land, is dat een waanzinnig bedrag.

Met die 5000 euro moeten zij het nog ongeveer 20 jaar doen. Want Tuvalu staat op de nominatie, om als 1 van de eerst complete landen van onze kaartbodem te verdwijnen en dat zal over zo'n 20 jaar zijn, zo voorspellen deskundigen. Azië was nog net iets te groot, om het in 1 keer van de landkaart te doen vervagen. Vroeger dacht ik er wel eens over na, hoe de wereld zou vergaan. In mijn fantasie gebeurde dat met één grote knal. Misschien heb ik dat als kind ook wel eens in een SF-film gezien en is mij dat zo bij gebleven. Maar sinds een tijdje weet ik toch, dat we op een andere manier, met z'n allen zullen vergaan. Niet met 1 grote knal, maar beetje bij beetje. De Tsunami is er een goed voorbeeld van. Het kan ook niet anders. Wat wij in de laatste vijftig jaar met z'n allen hebben weten te vervuilen, dat is in de gehele periode daarvoor niet voorgekomen. Soms zijn er van die momenten dat we allemaal weer wat milieubewuster worden. Ik ben er een goed voorbeeld van. Scheid iedere dag het groene thee zakje van de rest van mijn vuilnis. Zelfs het zakje om het zakje gaat bij het oud papier. Maar ik moet er toch niet aan denken om mijn autootje, mijn allesverwekkende dieseltje, aan de kant te zetten. Vanochtend heb ik zelfs nog een extra, onzinnig rondje gereden, omdat mijn ZXje met het koude weer wat startprobleempjes heeft. Tja, ik woon in de Achterhoek en wil toch nog wel eens ergens komen. En autorijden doe je helaas nog niet op theewater. Maar ja, daardoor hebben de mensen uit Tuvalu niet zo lang meer te leven. Dus geef de mensen daar wat geld, om het de laatste jaren nog wat gezellig en plezierig te hebben.