De KutkeeT

Twee weken terug zat ik in de arena . Nee niet voor het voetbal, ik miste zelfs de wedstrijd Nederland-Tsechië (2-3), maar Phil Collins trad daar op. Vanaf mijn late puberjaren ben ik fan van hem. Nou ja, idolaat van zijn muziek uit zijn beginjaren. Toen de goede man in de penopauze raakte, raakte hij daarmee de weg ook kwijt. Vanaf die tijd, naar mijn mening, heeft hij niets opwindends meer gemaakt. Maar goed, Phil kwam naar Nederland en zoals hij zelf zei, zou dit zijn allerlaatste tour worden. En aangezien hij voornamelijk oud werk speelt, was het noodzaak daarbij aanwezig te zijn. Overigens werd het tijdens het concert aangekondigd als The First Farewelltour, behoorlijk dubieus. Dit zijn al weer een behoorlijk aantal regels, ter verantwoording waarom ik in de arena was, zie het als een inleiding.

Maanden geleden ging mijn concert en festivalvriendje, achter kaartjes aan. Hij belde mij in paniek op; uitverkocht! Geen nood, riep ik, ik kom uiteindelijk overal waar ik wil zijn, dus ging zoeken op internet. En ja hoor, als je geld hebt, kom je overal. Bijna iedereen weet dat tijdens de kaartverkoop er mensen zijn die zoveel mogelijk kaarten opkopen. Er zit zelfs een hele organisatie achter, die heel veel mannetjes en vrouwtjes op pad stuurt, om bij kleine postagentschappen kaarten te kopen van sneluitverkochte concerten. En zo gebeurde het dus, dat ik via deze onsympathieke zwarte weg, 220 euro neertelde voor 2 kaartjes. En dat is nog maar het begin. Van te voren, nog even gezellig voor een heleboel euro's een broodje bal, romantisch wegwerken, op het arena park. Dan in de rij, waar ingehuurde jongens en de meisjes zoveel mogelijk keycords, programmaboekjes en andere zaligmakende Phil-reclame-shit aan ons proberen te slijten. Ik laat het noemen van prijzen nu maar even achterwege, maar neem van mij aan, vele euro's. Als je wat wilt drinken, koop je gewoon een arena creditcard, je toets ja en het colaatje is helemaal voor jou. En willen wij nog een postertje, spijkerjack, sleutelhanger of condooms van onze idool?

Vele euro's en een verkeerschaos later, rijd ik de snelweg naar Utrecht weer op. Ik voel me genaaid aan alle kanten, behalve daar waar het prettig is. Want waar kwam ik nog maar weer voor? Niet voor de muziek. De arena is niet bedacht en gebouwd door muziekliefhebbers, getuigende zijn waardeloze akoestiek, met de nadruk op iek iek iek! Wat een KutkeeT! En steeds gaan we er maar weer naar toe, omdat we er zo nodig bij moeten zijn. Eigenlijk zouden we met z'n allen niet moeten gaan. Eén avond, collectief de arena links laten liggen. Uit een hoorbaar stil protest. En dan met z'n 50 duizenden naar Atak. Dat zal die commerciële, a-muzikale gasten leren. Maar goed, wie doet er met me mee?

Om collectief hier in Nederland onze verontwaardiging uit te spreken, is een probleem. Begin jaren 80, voor de jonge lezertjes onder ons, heeeeel lang geleden, werd ik, als klein meisje door mijn progressieve ouders, mee genomen naar de Vredesdemonstratie in Amsterdam. Zij stemden PVDA en die waren toen nog progressief, ja! “Stop de Neutronenbom” en “Atoomenergie, Nee Bedankt”. Wat het inhield, geen flauw idee, maar het maakte wel enorm veel indruk op me, 400.000 mensen. Toen stond de bevolking nog ergens voor. En we gingen daarna nog gezellig eten bij de stationsrestauratie van Arnhem. Eén van de laatste grote demonstratie “Stop de oorlog in Irak” maart vorig jaar, bracht iets minder mensen op de been. Ik lag die zaterdagmiddag met een kater in bed, het was een leuk feestje geweest, die avond ervoor.

Eigenlijk is er genoeg ellende, waar wij ons wel eens massaal mee zouden mogen bemoeien. Zomaar even wat voorbeeldjes. Onthoofdingen in Irak, eerst nog een beetje gruwelijk, maar in korte tijd raak je er steeds meer aan gewend. De minder gelukte mens, die wordt gekort op z'n ABWZ. En dan vervolgens een aantal zorgmanagers, die waanzinnige salarissen opstrijken. Daar kan zo'n man of vrouw heel, heel veel toiletpapier van kopen. Geen statiegeld meer op die vele plastic flessen, het uit de hand lopende klimaat, de pil uit het ziekenfondspakket, de bio-industrie.